دودمان هشتم بابل
نینورتا-کودوری-اوسو هشت ماه پادشاهی کرد (943 ق.م). سپس، مَری-بیتی-آهه-ایدینا پاشداه شد (924 - 900 ق.م). شَمَش-مودَمیق (900 - 887 ق.م)، شهرهای هیت و زَنکو را از دست داد و آن شهرها به دست اَدَد-نیراری دوّم شاه آشور افتاد. نَبو-پال-ایدینا (887 - 855 ق.م)، نیایشگاه شَمَش در سیپّار را که 150 سال پیش ویران شده بود، بازسازی کرد.
سپس، مَردوک-زَکیر-شومی یکم بر تخت پادشاهی بابل نشست (855 - 819 ق.م). در سال 850 ق.م، برادر او، شورشی را با پشتیبانی آرامیان، علیه وی برپا داشت. پادشاه، از همسایه نیرومند خود آشور، درخواست کمک کرد. شلمنصر سوّم شاه آشور شورش را درهم شکست، وارد بابل شد و هدایایی را تقدیم خدایان کرد. آن گاه شورشیان را تا جنوب سومر و تا خلیج فارس دنبال نمود. در این فرآیند، شاه بابل به طور موقت خراجگذار آشور شد، و بعنوان سپاسگذاری، در فرونشاندن شورش هایی که اقوام مختلف علیه شمشی-اَدَد پنجم شاه بعدی آشور برپا می کردند، آن دولت را یاری می نمود. در طول دوران پادشاهی او، برای نخستین بار از کلدانیان در سال نامه های آشوری یاد می شود. آن ها در میان مرداب ها و برکه های انتهای جنوبی میان دو رود زندگی می کردند و ائتلاف سستی از اقوامی بودند که به خرده دولت هایی سازماندهی گشته بودند. آنها به دلیل سرپیچی از گردن نهادن به آشور، بعد ها به قهرمانان استقلال بابل تبدیل شدند.
مَردوک-بَلَسّو-ایقبی (819 - 813 ق.م) نیز دست کم بخشی از دوران پادشاهی اش، خراجگذار آشور بود. با این حال توسط شَمشی-اَدَد پنجم از پادشاهی برکنار گشت و به آشور برده شد. سپس، دوران فترتی در تاریخ بابل آغاز می شود. پادشاه بعدی بابل، بابا-آها-ایدینا (813 - 811 ق.م) نیز خراجگذار آشور بود اما سرنوشتی بهتر از نیای خودش پیدا نکرد. او نیز توسط شَمشی-اَدَد پنجم، از پادشاهی برکنار و به آشور برده شد. سپس، یک دوره فترت در تاریخ آشور آغاز می شود. به فاصله 11 سال (811 - 800 ق.م)، پنج پادشاه به تخت نشستند و از تخت به زیر کشیده شدند و به گفته دبیران بابلی، به مدت چندین سال، "کشور شاه نداشت".
با آغاز پادشاهی نینورتا-پال-؟ (800 - 790 ق.م) دوباره به دوران روشن تاریخ بابل بازمی گردیم. در دوران پادشاهی مَردوک-بعل زِری (ح. 790 - 780 ق.م)، که خراجگذار آشور بود، اَدَد-نیراری سوّم شاه آشور به کلدانیان ساکن در جنوب بابل تاخت. مَردوک-پال-اوسور شاه بعدی بابل (ح. 780 - 769 ق.م)، خود یک کلدانی بود. اِریبا-مَردوک (769 - 761 ق.م) نیز یک کلدانی بود که توانست بابل را از وجود آرامیان پاک سازد. دوران پادشاهی نَبو-شومَه-ایشکین، واپسین پادشاه دودمان هشتم بابل، با ناآرامی و جنگ داخلی همراه بود.