تمدن تپه سیلک

تپه سیلک در حقیقت زیگورات یا پرستشگاه اقوام باستانی بوده است. آنچه که از این زیگورات 6.000 ساله به جا مانده است، همچون دیگر خرابه های باستانی ایران، وضعیت مطلوبی ندارد. دو گورستان در سیلک وجود دارد که در فاصله چند صد پایی از یکدیگر قرار دارند. سه سکوی زیگورات بزرگتر هنوز در این مکان می باشد، اما از بنای کوچکتر چیز زیادی به جا نمانده است.
ادامه نوشته

تمدن جیرفت

پادشاهی جیرفت، یا تمدّن جیرفت، یک تمدّن باستانی است که پیرامون 3.000 پ.م تا 500 پ.م در آنچه که امروز ایران شناخته می شود، وجود داشته و برآمده از یافته های تازه باستان شناشی در استان کرمان، در نزدیکی جیرفت و هلیل رود است. هيچگونه ابزار جنگي كشف نشده كه اين نشانگر صلح و آرامش در زمان فرمانروايی پادشاه آن دوران است.
ادامه نوشته

تمدن زاینده رود

درباره این تمدّن چیز کمی شناخته شده است. نخستین پژوهش های باستان شناسی آغاز سال 2006 م، نشان می دهد که در یکی از خرده رودهای زاینده رود که به نام باتلاق گاوخونی (یا گاو خانه) در استان اصفهان شناخته شده است، اشاره بر آن دارد که یک شهر به خاک سپرده شده باستانی در نزدیکی روستای ورزنه وجود داشته است.
ادامه نوشته

دودمان ماری

این دودمان از حدود 2.500 تا 2.334 ق.م بر ماری فرمانروایی داشت. برپایه فهرست پادشاه سومر، ماری در این دوران کنترل شمال سومر را به دست گرفت.
ادامه نوشته

دودمان آداب

«لوگال-آننه-موندو» (ح. 2.400 ق.م)، به ظاهر فاتح بزرگی بوده است. گفته می شود که 90 سال بر آداب پادشاهی کرد. اسناد آتی به دست آمده از دوران پادشاهی او می گوید که وی بر کل هلال حاصلخیز، از خلیج فارس تا دریای مدیترانه، و تا کوه های زاگرس، که دربرگیرنده بخش بزرگی از عیلام است، نظارت داشت.
ادامه نوشته

دودمان دوم اوروک

این دودمان از حدود 2.432 تا 2.340 ق.م بر اوروک فرمان می راند. «اِن-شَکوش-آننا» (2.432 - 2.403 ق.م) این دودمان را پی افکند. او بیدرنگ عیلامیان اهل آوان و هامازی را از اوروک بیرون راند، هرچند طولی نکشید که او خود خراجگذار «اِ-آننا-توم» (2.455 - 2.425 ق.م) شاه لاگاش شد.
ادامه نوشته

دودمان نخست لاگاش

در 2.494 ق.م، اور-نانشه شاه شهر لاگاش، سلطه اور را برانداخت و دودمان نخست لاگاش را پایه گذاری کرد. نمی دانیم که او اهل کجا بوده و چطور به قدرت رسیده است. شاید یک سامی اهل «تیدنوم» در باختر سومر بوده باشد. سنگ نبشته های به جای مانده از آن روزگار می گوید که «کشتی های دیلمون از سرزمین های خارجی برایش چوب و خراج می آوردند». اگر درست باشد، قدرت او تا درون ایران امروزی و آن سوی دریاها (خلیج فارس) گسترش یافته بود.
ادامه نوشته

دوره دودمانی آغازین دوم

در سده 27 ق.م، پادشاهان مهمی در تاریخ سومر پدید آمدند. «اِنمِنباراگِسی» (ح. 2.700 ق.م) در کیش، «گیلگامِش» در اوروک، و «مِسکالادونگ» و «آکالامدونگ» در اور. به نوشته دبیران بابلی، «اِنمِنباراگِسی» عیلام را فرمانگزار خویش کرد؛ و از نظر آنان این نخستین رویداد سیاسی پس از توفان بوده است؛ همچنین سرانجام حاکمیت کیش تسلیم اوروک در جنوب بابل گردید.
ادامه نوشته

دوره دودمانی آغازین یکم

سومریان، در بیشترینه هزاره سوّم پیش از میلاد، فرمانروایان میان دو رود بودند.آنها نزدیک به 3.500 سال قبل از میلاد، با يک تصميم گيري و رأي ديگری مردمی، يک نظام پادشاهی موروثی را برپا ساختند. نقش اين شاهان کوچک محلی، اداره امور شهر و حفاظت از آن، در برابر تهاجمات احتمالی بيگانگان بود، که می توانستند از کوههای نزديک در عيلام، آنان را مورد هجوم قرار دهند.
ادامه نوشته

آریک-دن-ایلی

آریک-دن-ایلی از 1318 ق.م تا 1308 ق.م پادشاه آشور بود. همچون پدرش انلیل-نیراری، او نیز بر ضد بابل و نازی-ماروتاش پادشاه آن کشور، بمنظور تعیین مرزهای دو سرزمین، به جنگ برخاست. این مبارزه نیز نتوانست مشکل را حل کند تا آنکه پسرش ادد-نیراری روی کار آمد و علیه بابل به پیروزی دست یافت.

ادامه نوشته

انلیل-نیراری

انلیل-نیراری از 1328 ق.م تا 1318 ق.م پادشاه آشور بود. او برضد کاریگالزو، یکی از تواناترین پادشاهان کاسی بابل، نتیجه آشور-اوبالیت یکم، در نبرد سوگاگو جنگ کرد تا مرزهای میان دو کشور را تثبیت کند.

ادامه نوشته

آشور-نَدین-آهه

آشور-نَدین-آهه یکم از 1450 ق.م تا 1430 ق.م پادشاه آشور بود. او پس از درگذشت پدرش آشور-رَبی یکم به قدرت رسید. با آغاز پادشاهی او، آشور خراجگذار میتانی شد. او پس از 20 سال پادشاهی توسط برادرش انلیل-نسیر دوّم از پادشاهی برکنار گردید.

ادامه نوشته

آشور-ربی یکم

آشور-رَبی یکم از 1472 ق.م تا 1450 ق.م پادشاه آشور بود. وی پسر پادشاه پیشین انلیل-نسیر یکم بود و تاج و تخت را پس از یک کودتای موفقیت آمیز علیه آشور-سَدونی، که تنها یک ماه پادشاهی کرده بود، تصرف کرد.

ادامه نوشته

آشور-شدونی

آشور-شَدونی تنها برای یک ماه در سال 1473 ق.م پادشاه آشور بود. او کنترل امپراتوری را پس از درگذشت پدرش نور-ایلی به دست آورد اما در یک کودتا توسط عمویش آشور-رَبی یکم از پادشاهی برکنار شد.
ادامه نوشته

آشور-نیراری یکم

آشور-نیراری یکم (1547 - 1522 ق.م) پادشاه آشور و پسر پادشاه پیشین، ایشمه داگان دوّم بود. او در دوران پادشاهی اش به بنای نیایشگاه سین-شمش در شهر آشور پایتخت آشوریان کمک نمود.

ادامه نوشته

موت-آشکور

موت-آشکور از 1730 - 1720 ق.م پادشاه آشور بود. او پسر ایشمه-داگان یکم بود و پدرش ترتیبی داد تا وی با دختر زازیا پادشاه هوریانی ازدواج کند.

ادامه نوشته

دوره پیش از تاریخ

هنگامی که دبیران سومری به نوشتن اسطوره ها و افسانه های کهن پرداختند، از آفرینش جهان، شاهانی که درازای سال های پادشاهی آنان چندان زیاد است که در باور نمی گنجد، و سیل بزرگی که جمعیت جهان را به نابودی تهدید می کرد سخن گفتند. نخستین شاهان سومری در دوران پیش از تاریخی حکمرانی می کردند و برای سال های دراز و باورناپذیری زندگی می کردند. این شاهان از پنج شهر مهم سومری در دوران پیش از توفان، پادشاهی می کردند.
ادامه نوشته

آدم

آدم نخستین انسانی بود که توسط الوهیم آفریده شد, که برپایه روایات مذاهب ابراهیمی به معنی قادر مطلق, یا خدا یا الله است . او بر پایه باورهای یهودی، مسیحی و اسلامی، پیامبر دانسته شده است. خداوند نخست آدم را از "گِل زمین" آراست و سپس "روح زندگی را در بینی او دمید" تا او "یک روح زنده شود". آنگاه خداوند آدم را در باغ عدن جا داد و به او فرمان داد: "از همه درختان باغ می توانی به آزادی بخوری، اما درخت شناخت خیر و شر، نباید از آن بخوری، زیرا روزی که از آن بخوری، بطور حتم نخواهی مرد.
ادامه نوشته

توفان نوح به روایت سومریان و بابلیان

در یازدهمین لوح از افسانه گیلگامش بابلی، اوتناپیشتیم (دورافتاده) پادشاه خرمند شهر-کشور سومری شوروپّاک است، که همراه با همسرش، از توفانی بزرگ که توسط اِنلیل، برای غرق کردن همه موجودات زنده روی زمین فرستاده شده بود، نجات یافت. اونتاپیشتم به طور مرموزی توسط اِآ خدای آب، از برنامه اِنلیل آگاه شد و برای نجات خود، خوانده اش، و نمایندگانی از هر جفت حیوان، قایق یا کشتی بزرگی ساخت.
ادامه نوشته

خوفو

خوفو (به یونانی خئوپس) یکی از پادشاهان پادشاهی کهن در مصر باستان بود. او بعنوان سازنده هرم بزرگ جیزه، تنها شگفتی از شگفتی های هفتگانه جهان باستان که هنوز پابرجا است، شناخته شده است. خوفو برخلاف پدرش اسنفرو و نیایش جوسر نتجریکت، که هر دو شاهانی بخشنده و مردمدار بودند، در فرهنگ نژادی آتی مصر پادشاهی خشن و ستمگر بیاد آورده می شد؛ اما یافته های باستان شناسی به ظاهر نشان می دهد که خوفو در زمان خود به عنوان یک «خدای خوب» مورد پرستش بوده و مردم به موجب فریضه ای پرستشی می کوشیدند تا آرامگاهی در خور مقام والای او بسازند ...
ادامه نوشته