دودمان هشتم بابل
دودمان هشتم بابل توسط نَبو-موکین-پال پایه گذاری شد. در نخستین سال های پادشاهی او، پایتخت بابل از نواحی اطراف خود، که توسط آرامیان محاصره شده بود، جدا گشته بود. در واقع، برای نه سال، جشن های سال نو (مقدس ترین جشن های بابل)، برگزار نشد زیرا حوالی شهر امنیت نداشت. از جانشینان او، به ندرت چیزی بیش از نام هایشان می دانیم. نینورتا-کودوری-اوسو هشت ماه پادشاهی کرد. سپس، مَری-بیتی-آهه-ایدینا پاشداه شد. شَمَش-مودَمیق، شهرهای هیت و زَنکو را از دست داد و آن شهرها به دست اَدَد-نیراری دوّم شاه آشور افتاد. نَبو-پال-ایدینا، نیایشگاه شَمَش در سیپّار را که 150 سال پیش ویران شده بود، بازسازی کرد. سپس، مَردوک-زَکیر-شومی یکم بر تخت پادشاهی بابل نشست. در سال 850 ق.م، برادر او، شورشی را با پشتیبانی آرامیان، علیه وی برپا داشت. پادشاه، از همسایه نیرومند خود آشور، درخواست کمک کرد. شلمنصر سوّم شاه آشور شورش را درهم شکست، وارد بابل شد و هدایایی را تقدیم خدایان کرد. آن گاه شورشیان را تا جنوب سومر و تا خلیج فارس دنبال نمود.
