تسخیر لیدی
کوروش دوّم در طی سه سال کوشید تا ایالاتی را که پیش از آن به ماد تعلق داشت، بطور کامل تصرف کند. چنان که از واکنش پادشاهی لیدی پیداست، توازن ناپایدار قدرت در خاور نزدیک با پیروزی پارسیان به کلی به هم خورد. کروزوس پادشاه لیدی، اکنون که دیگر توافق میان لیدی و ماد نمی توانست پایدار بماند، به ظاهر از فرصت استفاده کرد تا بلندپروازی های ارضی لیدی را تحقق بخشد. او در پاییز 547 ق.م، در اقدامی پیشگیرانه، از مرز کاپادوکیه گذشت و ارتش پارس را به پتریا کشاند. ارتش لیدی در برابر ارتش پارس ایستادگی جانانه ای از خود نشان داد اما سرانجام نبرد بی نتیجه ماند و دو ارتش با فرارسیدن زمستان عقب نشینی کردند. کوروش دوّم برخلاف کروزوس، کاپادوکیه را ترک نکرد بلکه به تعقیب ارتش لیدی تا پایتخت آنها، سارد، پرداخت. پس از نبردی دیگر، لیدیایی ها مجبور شدند به سارد عقب نشینی کنند که به محاصره آن جا برای دو هفته از سوی پارسیان انجامید و سپس شهر سقوط کرد. کوروش دوّم با وجود کمکی که مصر و بابل به لیدی کردند پیروز گشت و سارد پایتخت آن کشور را تسخیر نمود و گنجهای بیکرانی را که در آن نهفته بود متصرف شد.