«مَعَد بن عدنان»؛ مادر معد از قبيله «جرهم» بود و ده فرزند داشت و كنيه وى «أبو قضاعه» (ترجمه تاريخ يعقوبى: ج 1، ص .278) بود. در موقع سلطه «بخت نصر» ، «إرميا» و «برخيا»، «معد» را با خود به «حران» بردند و او را در آنجا سكونت دادند و چون جنگ آرام گرفت به مكه اش باز آوردند. آنگاه برادران و عموهاى خود را يافت كه به طوائف يمن پيوسته و با آنان پيوند زناشوئى برقرار كرده اند، و چون از طرف مادر «جرهمى» بوده از قبايل يمن مهربانى ديده اند (تاريخ الامم و الملوك: ج 2، ص 27، الكامل ج 2، ص .21) .برخى نوشته اند كه چون «بخت نصر» به فتح بيت المقدس بپرداخت، براى تسخير بلاد عرب آماده گشت و با «عدنان» بسيار جنگيد تا بر وى غلبه يافت و بسيارى از يارانش را كشت. «عدنان» با فرزندان خويش به سوى يمن رفت و همانجا بود تا وفات يافت .عدنان را چند پسر بود كه معد بر همه آنان سرورى يافت (ترجمه تاريخ يعقوبى: ج 1، ص .278) .
 
 به قول ابن اسحاق: معد بن عدنان چهار پسر به نامهاى: «نزار» ، «قضاعه»، «قنص» و «إياد» داشت.