سومریان، در بیشترینه هزاره سوّم پیش از میلاد، فرمانروایان میان دو رود بودند.آنها نزدیک به 3.500 سال قبل از میلاد، با يک تصميم گيری و رأی گیری مردمی، يک نظام پادشاهی موروثی را برپا ساختند. نقش اين شاهان کوچک محلی، اداره امور شهر و نگاهبانی از آن، در برابر تاخت و تازهای احتمالی بيگانگان بود، که می توانستند از کوههای نزديک در عيلام، آنان را مورد هجوم قرار دهند.

دوره دودمانی آغازین یکم (نزدیک به 3.000 - 2.800 ق.م) دربرگیرنده آغاز تمدّن سومر و برآمدن شهر-دولت هاست. برخی پژوهشگران بر این باورند که سومریان در آغاز نوعی نظام دموکراسی ابتدایی داشتند که در آن همه شهروندان می توانستند رأی بدهند. آنها حتی می توانستند در اینکه آیا به جنگ بروند یا نه، رأی بدهند. آنها می پندارند که شاهان نیز در ابتدا، حتی در مواقع جنگ، توسط شوراهای شهری برگزیده می شدند.

در اسطوره های سومری آمده است که کیش نخستین شهری بود که پس از توفان، دارای شاه شد و بر سومر فرمانروایی کرد. سومر بطور اسمی اتحاد یافت و همه دولت-شهر ها کیش را بعنوان آقابالاسر خود شناختند. اما در واقع، هر شهر استقلال داشت و گهگاه به کیش باج می پرداخت. شاهان آتی، خود را شاه کیش خواندند تا پادشاهیشان را قانونی جلوه دهند. به نظر می رسد که شاهان کیش، کنترل نیپّور (شهر مذهبی سومریان) را در اختیار داشته اند.

سومریان، حکمرانان خود را با عناوینی چون اِنسی، لوگال و اِن خطاب می کردند. اِنسی کسی بود که تنها بر یک شهر فرمان می راند؛ لوگال به کسی می گفتند که بر دو شهر یا بیشتر فرمانروایی داشت و اِن، یک عنوان کهن بود که بعد ها به کاهنان داده شد.

نخستین دودمان تاریخی سومر، در آغاز هزاره سوّم ق.م، توسط اِتانا و در شهر کیش پی افکنده شد. در دوران پادشاهی اِتانا، شهر کيش به صورت شهر مهمی در سومر درآمد. بر پایه فهرست پادشاهان سومر، اتانا 1.560 سال پادشاهی کرد.